Bundesliga
Premier League
Champions League
Europa League
Europa Conference League
ULEB Evrokup
NBA
ABA League
Španija
Turkey TBL
Roland Garros
Wimbledon
ATP
WTA
US Open
Formula 1
MotoGP
WRC
Moto 2
Moto 3
Jedna od prvih legendi Bundeslige dolazi iz Srbije, iz Beograda. Petar Perica Radenković, u Nemačkoj poznat kao "Radi", ulazi u red najvećih imena u istoriji Bundeslige.
Ne samo da je jedan od prvih stranaca u nemačkom fudbalu i među najboljim golmanima svih vremena, već je po popularnosti koju je tamo stekao prevazišao okvire fudbala i sporta uopšte.
Rođen je u Beogradu 1934. godine, a u Nemačku je stigao kao olimpijski vicešampion sa reprezentacijom Jugoslavije. Bilo je to početkom šezdesetih godina prošlog veka kad je, nezadovoljan što ga njegov tadašnji klub BSK nije pustio da se vrati u Crvenu zvezdu, hrabro odlučio da napusti zemlju i sreću potraži negde drugde.
Zajedno sa suprugom Olgom Borić Radenković, košarkašicom Crvene zvezde i reprezentativkom Jugoslavije, stigao je u Nemačku kao fudbalski emigrant. Najpre je čekao godinu dana na dozvolu. Prvo je branio za mali klub Vormacija Vorms odakle su ga dobre odbrane preporučile Minhenu 1860. Njegov dolazak u Bavarsku poklapa se sa najvećim uspesima ovog kluba, koji je nekoliko godina bio najuspešniji tim u Nemačkoj.
Dominacija u nemačkom fudbalu
Najpre je 1964. osvojio Kup Nemačke, godinu kasnije zaigrao na londonskom Vembliju u finalu Kupa kupova Evrope, da bi 1966. prigrabio i titulu prvaka Bundeslige. Godinu kasnije bio je i vicešampion Nemačke.
Radenković je bio ubedljivo najpopularniji fudbaler u Minhenu u vreme kad gradski rival Bajern još nije ni bio član elitne nemačke lige. Bavarska prestonica je u to vreme predstavljala fudbalska provinciju Nemačke. Zato je nekadašnji jugoslovenski i srpski golman voleo da kaže da se Bajern nakačio na uspehe njegovog kluba, odnosno na „raketu“ koju je u nemački fudbal lansirao Minhen 1860.
Radenković je po svemu bio avangarda i svojevrstan revolucionar u Bundesligi. Osim što se isticao dobrim odbranama, specifičnim stilom branjenja privlačio je posebnu pažnju i bio prava atrakcija. Neretko je znao da započne napad svog tima iznoseći loptu daleko na protivničku polovinu terena. To mu je uspevalo zahvaljući činjenici da je fudbal prvo počeo da igra u polju, kao desni half, da bi kasnije postao golman.
Takođe, prvi je u Bundesligi počeo da brani sa rukavicama. Nosio ih je još od 1956. godine kad mu je na Olimpijskim igrama u Melburnu iste poklonio legendarni sovjetski golman Lav Jašin.
Talenat za šou biznis
Pored fudbalskih kvaliteta posedovao je talenat za muziku i šou biznis. Muzikalnost je nasledio od oca Raše Radenkovića, poznatog beogradskog baritona i gitariste, koji je kasnije uspešnu karijeru nastavio na Floridi kao Raša Rodel, kao i Petrov mlađi brat Milan, u Americi čuven po hitu „d Liter boj“(„The Leather Boy“).
Perica Radenković je poput mnogih fudbalera iz tog perioda i sam počeo da peva, a njegova pesma na nemačkom jeziku „Ja sam Radi, ja sam kralj“, postala je veliki hit u ovoj zemlji. Ploča je prodata u čak 400.000 primeraka i jedno vreme bila je u vrhu nemačkih top lista ispred legendarnih Bitlsa i Rolingstonsa.
Njegova popularnost je vrtoglavo rasla. Snimao je reklame, često bio gost u raznim šou programima i zabavnim emisijama, a pojavio se i u nekoliko nemačkih filmova.
Kenig Radi i Kajzer Franc
Bio je ljubimac miliona Nemaca, među kojima je bila i Angela Merkel, kasnije prva kancelarka u istoriji. Dobio je nadimak „Kenig“, što u prevodu znači „kralj“, pa je dolaskom na fudbalsku scenu čuveni Franc Bekenbauer postao Kajzer, odnosno „car“.
Prvi golman nemačke reprezentacije i Bajerna Manuel Nojer i sam poznat po izletima van šesnaesterca u više navrata je pričao da je inspiraciju u načinu branjenja nalazio upravo u Perici Radenkoviću.
Ovaj Beograđanin je igračku karijeru završio 1970. Ukupno je osam godina stajao na golu minhenskih „Lavova“ i branio na tačno 215 utakmica u Bundesligi. Rekorder je ovog kluba po broju utakmica na međunarodnoj sceni, ukupno 27. Branio je protiv Real Madrida, Liverpula, Čelsija, Torina, Vest Hema…
Po završetku igračke karijere posvetio se hotelijerstvu i ugostiteljstvu, oprobao se i u tekstilnoj industriji, trgovao žestokim pićima i radio izborne kampanje u Bavarskoj za CSU partiju Franc Jozef Štraus.
Njegova pesma „Ja sam Radi, ja sam kralj“ i dan danas se svira na Oktober festu.
Komentari (1)
Vidi sve komentare